Kendine Verdiğin Değer Kadar Işıldarsın

Sizlere tez konumdan bahsetmek istiyorum. Çünkü bu ara okumalarım ve dolayısıyla yazacaklarım ağırlıklı olarak bu konuda araştıracağım kavramlarla ilgili olacak. Tez konum, yetişkin kadın bireylerde, benlik saygısı, cinsiyet rolleri ve romantik ilişki doyumu arasındaki ilişkiyi inceliyor. Böyle bir başlıkla ne demek istiyorum öncelikle onu anlatayım.

Benlik saygısı, kişinin kendini nasıl gördüğü, kendisini sevip sevmediğini, kendine verdiği değeri ifade eder. Benlik saygısı kimi insanda yüksek kimi insanda ise düşüktür. Bana göre kişilerin kendilerine verdiği değer hayatını şekillendirmede bir numaralı rolü kapar. Daha net bir ifade ile sen kendine değer vermezsen başkaları da sana vermez. Ya da sen kendine değer vermiyorsan, başkalarının sana verdiği değeri sahte olarak algılar kabul etmezsin. Yani kim olduğuna inanırsan o olursun ve kendine verdiğin değer kadar parlarsın.

Cinsiyet rolleri ise, kadın ya da erkek olmaktan ziyade, kadın ve erkek bedenlerimizde, ne kadar erkeksi (maskulen) ne kadar kadınsı (feminen) özellikler barındırdığımızla ilgilidir. Bilinenin aksine, kadınsı ya da erkeksi olmak bizim duruşumuzu, konuşmamızı, tavırlarımızı değiştirmez. Her kadında erkeksi özellikler (gerektiğinde fiziksel güç gibi) her erkekte de kadınsı özellikler (gerektiğinde duygusallık gibi) olduğunda dengede bir insan oluruz.

Kendi hayat akışımı gözden geçirdiğimde ya da yakın çevremdeki kadınları ve erkekleri gözlemlediğimde şunu görüyorum. Kadınlar değer elde edebilmek için, erkeklere atfedilen zor işleri yapma böylelikle daha değerli olduklarına inanma eğilimindeler. Erkeklerse, duygusal bir sahnede bile gözyaşlarını içlerine akıtarak değerlerinden bir şey kaybetmeme savaşındalar. İnsan dediğimiz şey her ne kadar erkek-kadın olarak ayrılmış olsa da insanı insan yapan şey, olduğu halini kabulden geçer. Sahip olduğumuz bedeni, duygularımızı yani kendimizi kabul edersek, güç oradadır.

Ve son olarak ilişki doyumu. Yapmış olduğum seanslarda görüyorum ki, 20li yaşların ortalarından itibaren ilişki demek evlilik ile tanımlanıyor. Peki ilişki yaşamak için evli olmak yetiyor mu? O evliliği-ya da ilişkiyi-hangi amaçla yaşadığınıza göre değişir ancak çoğunlukla arayışın mutluluk olduğu yerde ilişki doyumundan bahsetmeliyiz. Eğer ilişki doyumu yaşamıyorsanız, dışarı mutluluk pozları verip evinizde kızılcık şerbeti içiyor olmanız pek muhtemel.

Peki neden yetişkin kadınlar? Neden erkekler değil. Açıkçası bu araştırmayı ilerleyen yıllarda derinleştirmek, erkekleri de araştırmak, hatta yaş ve meslek gruplarına göre de ayrıştırarak bu pek çok mustarip olduğumuz ilişki alanında ne yapıyoruz öğrenmek istiyorum. Ancak şuan araştırma yapacağım alanı mümkün olduğunca özelleştirip, çok dallanıp budaklanmadan bir veri elde etmek için sadece yetişkin kadınlar ile çalışmayı önceliklendirdim.

Neden ilişki diye soran olursa da inanın bu konuda, arayış çok, dert çok ve para çok diyeceğim. :) Tabii ki bu işin şakası. Uzun yıllar kendine değer vermemiş bir insan olarak yaşayıp üstüne maskülen özelliklerle dolduğumu hiç anlamayıp, kadın formunda bir erkek olarak yaşamış ve ilişkilerimi de bu şekilde sürdürmeye çalışmışım. Sorunun hep dışarıda, hep erkeklerde, hep ilişkilerde olduğunu düşünüp, kendime, yaydığım enerjiye, değerime hiç odaklanmamışım. Çevre, dış etkenler tabii ki kötü bir ilişki yaşıyorsanız çok etkili ancak o çevreyi kendinize verdiğiniz değer ve bir takım cinsiyet rolleri ile siz oluşturuyorsunuz. Bu nedenle önce kendimiz, önce kendimize verdiğimiz değer, nasıl özelliklere sahip olduğumuzun farkındalığı ve ardından ilişki doyumu.

Ve evet. Tüm bunların farkına vardıktan sonra romantik ilişkilerle (sadece tek ilişki ile!) aram düzeldi. Yapacağım bu çalışmanın bir çok kadına ulaşması, farkındalık sağlaması ve değişime kapı açması dileklerimle…